Oh…wat was het mooi!

Aan alles komt een einde en dus ook aan mijn stageperiode in de Vlaamse Opera te Gent. Twee maand geleden ben ik op een supersnelle trein gestapt richting Gent en vandaag 22 december 2005 is de eindhalte in zicht. Vanavond zal ik gaan slapen met het idee niet meer elke morgen op te staan om 6.30u, niet meer gezellig een krantje lezen op de trein, niet meer het ochtendpraatje met collega’s en bijbehorende koffie en koekjes, niet meer te kunnen ronddwarrelen in het schitterende opera gebouw …Hoe meer ik nadenk over de dingen die ik heb gedaan en de dingen die ik niet meer zal kunnen doen, hoe triester ik word. Ik heb hier een enorm leuke periode achter de rug en nu pas komt het besef dat deze periode afgesloten is.

Ik kan me mijn eerste dag nog zéér goed herinneren. Ik was zo benieuwd en had ontzettend veel verwachtingen. Het hele operagebeuren fascineerde mij al sinds het 4de middelbaar: de kostuums, de solisten, de klanken, het decor, het gebouw, enz. Vooral mijn taak in de opera maakte me zeer nieuwsgierig. Nu kan ik met zekerheid zeggen dat mijn verwachtingen werden ingelost. Ik moet wel toegeven dat zonder mijn collega’s deze stage er waarschijnlijk helemaal anders zou hebben uitgezien. Zij hebben ervoor gezorgd dat ik mij hier thuis kon voelen en vooral dat we heel veel LOL hebben gehad.
Ik heb hier enorm veel bijgeleerd, soms zonder het te beseffen, en heb vooral veel over mezelf geleerd. Ik ben trots op mezelf dat ik zelfstandig een rondleiding kan geven doorheen het gebouw en mensen rijker kan maken met tal van informatie en anekdotes.

Dinsdag 20 december heb ik mijn eindevaluatie gehad, zéér spannend. Ik moet eerlijk toegeven dat ik nog nooit zoveel bloemetjes naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen als op dat moment. Ik kreeg te maken met spontane reacties waarvoor ons autonome zenuwstelsel verantwoordelijk is, met andere woorden: ik werd zo rood als een tomaat!

Wanneer ik straks mijn eindhalte zal bereiken zal ik overvallen worden door draken van melancholie, heimwee, eenzaamheid, …maar deze draken zal ik overwinnen doordat de tovenaars die ik gedurende mijn reis ben tegengekomen zoveel sterker waren. Deze tovenaars hebben ervoor gezorgd dat ik pret en plezier heb gehad, adrenalineshots heb gekregen, mijn herseninhoud zinvolle informatie heeft verkregen, 5 kg dikker ben geworden, enz. Deze tovenaars zijn: Astrid, Marijke, Josephine en Inge.
Hopelijk krijg je de kans om deze tovenaars ooit te ontmoeten want zij hebben er mede voor gezorgd dat mijn stage in de Vlaamse Opera de moeite waard was.

Emelie Heller